در تمام دنیای دموکراتیک و آزاد، شخصی که خود را نامزد یک پست مهم مثل
ریاست جمهوری به عنوان شخص اول مملکت یا وزارت یا ... می کند، باید پرونده
پزشکی خود را هم به مردم نشان دهد تا مردم از سلامت کامل جسمی او مطلع
شوند. چرا؟ مگر شخص اول مملکت قرار است که بیل بزند که باید از نظر جسمانی
سالم باشد؟! پاسخ این است که شخص بیمار اولویت اولش بازیابی سلامتی است. او
به بیماری خود توجه می کند و بعد به مسائل دیگر. طبیعی است که چنین کسی
صلاحیت تصمیم گیری در خصوص مسائل بزرگ را ندارد. هر چقدر بیماری
چنین شخصی مهم تر و طولانی تر باشد، تمرکز این شخص بر روی بیماری و سلامتی
و رنج احتمالی اش از این بیماری بیشتر خواهد بود. سلامت ذهنی و روانی و
شخصیتی یک بیمار هرگز مثل یک شخص سالم و قوی نیست، به همین دلیل مردم حق
دارند که در خصوص وضعیت جسمی و بیماری حاکمان خود اطلاع داشته باشند. البته
معلولیت دائمی و جزئی شاید بتوان نادیده گرفت، مثلا دست آقای خامنه ای
دچار معلولیت است و این الزاما با شرایط کاری ایشان منافات ندارد. اما آیا
یک بیمار سرطانی یا کسی که دچار کهولت سن است و به مراقبت های دائمی پزشکی
نیاز دارد صلاحیت تصمیم گیری در خصوص کل مملکت را دارد؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر