حملات اسراییل علیه اهداف متعلق و وابسته به سپاه پاسداران ایران در سوریه حالا دیگر به یک خبر عادی تبدیل شده است.
گسترش
این حملات به عراق و نقاط دیگر مثل یمن هم، بتازگی هم در سخنان نخست وزیر
اسراییل، بنیامین نتانیاهو، مطرح شده و هم روی زمین و در عمل، حملات علیه
اهداف حشدالشعبی در عراق به اسراییل نسبت داده شده اند. ترور چند نفر از افراد مرتبط با برنامه اتمی ایران که به "ترور دانشمندان
اتمی" توسط اسرائیل معروف شد هم در دسته بندی حملات پیشدستانه قابل
شناسایی هستند، ولی رسوایی اخیر دستگاه اطلاعاتی ایران در ماجرای اعتراف
گیری از افراد بیگناه و جا زدن آنها بعنوان عوامل تربیت شده توسط اسرائیل
برای این ترورها، و اعتراف سخنگوی دولت ایران به "دلجویی" از این افراد،
این پرونده را در رمز و راز بیشتری فرو برد، به این شکل که حالا تقریبا این
نتیجه گیری دور از ذهن نیست که اگر این ترورها کار عوامل مستقیم اسرائیل
بوده یا بصورت ترکیبی و مشترک صورت گرفته، دستگاه اطلاعاتی ایران در کشف
عوامل و پاسخ بعدی احتمالی شکست خورده و برای حفظ آبروی خود و نظام، یک
عملیات فریب را با استفاده از قربانیان ایرانی، برای گمراه کردن ملت ایران،
اجرا کرده است.
جالب است که اسرائیلی که معمولا در این قبیل حملات به سیاست نه تایید، نه
تکذیب متوسل می شود، رفته رفته با مشاهده انفعال سپاه پاسداران در مقابل
این حملات، به موضعگیری علنی روی آورده و با حالتی از غرور و افتخار از این
حملات سخن می گوید. تازه ترین شاهد، حرفهای اخیر بنیامین نتانیاهو است که
گفته دامنه این حملات به هرجایی که نیروهای نظامی و امنیتی اسرائیل صلاح
بدانند، گسترش خواهد یافت.
حال سوال اینجاست که چطور است که ایران شعار برخورد با اسرائیل و "نابودی" می دهد، ولی این اسرائیل است که دست به حمله می زند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر