۱۳۹۶ مرداد ۱۷, سه‌شنبه

من رویایی دارم...



من رویایی دارم، چه می شد اگر...
1-      حقوق بشر در ایران رعایت می شد؟ احکام اعدام از سیستم قضایی حذف می شد؟
2-      مردم حق انتخاب پوشش خود را داشتند؟ چه می شد اگر حجاب اجباری برداشته می شد؟
3-      واقعا چه میشد اگر ایران از سوریه و یمن خارج می شد؟
4-      چه می شد، اگر توریستهای غربی به بهانه های مختلف در ایران بازداشت نمی شدند؟ چه میشد اگر بازداشت هم می شدند، دادگاهی علنی با حضور اعضاء هیئت منصفه  و وکیل متهم برگزار می شد؟
5-      چه می شد اگر در تمام دادگاه ها بخصوص با جرایم اقتصادی، سیاسی ، دادگاه علنی با حضور هیئت منصفه تشکیل میشد؟
6-      چه میشد اگر رهبر و شخص اول مملکت با رای مستقیم مردم انتخاب میشد؟ چه میشد اگر رهبر با خبرنگاران مصاحبه می کرد و به خبرنگاران پاسخ می داد؟ چه می شد رهبر نسبت به عملکرد خود پاسخگو می بود؟
7-      چه می شد اگر گروهی اقلیت هر روز آرزوی مرگ این کشور و آن دولت را نداشتند؟ چه میشد نابودی هیچ کشوری جزء آرمانهای حکومتی ما نمی بود؟
8-      چه میشد اگر بانوان می توانستند آزادانه وارد ورزشگاه ها شوند؟
9-      واقعا چه می شد حکومت به حریم خصوصی مردم احترام می گذاشت؟ اینکه مردم در خانه هایشان چه کانال تلویزیونی نگاه می کنند و در اتاق خوابشان چه اتفاقی می افتد برای حکومت فرقی نداشت یا مردم در داخل خودرو خود از دست پلیس در امان می بودند، واقعا چه می شد؟
10-   چه می شد اگر سیستم قضایی ما مستقل از حکومت بودند تا هر کس می توانست آزادانه از هر صاحب منصبی به دادگاه ها شکایت برد و امید رسیدگی عادلانه را داشته باشد؟
11-   چه می شد اگر حکومت ایران با تمام دنیا مراودات سیاسی و اقتصادی داشت؟
12-   چه می شد اگر سپاه از سیاست و همچنین فعالیت های سیاسی خارج می شد؟ پلیس از دخالت در احوال شخصی مردم دست بر می داشت؟ شیخ و ملا به مساجد بازمیگشتند و امور مردم را به متخصصین و اهل فن واگذار می کردند؟
13-   چه میشد نمایندگان واقعی مردم در پارلمان می توانستند قوانین را بر اساس قانون اساسی مصوب ملت تصویب می کردند و بجای اینکه شورای نگهبانی در خصوص این قوانین تصمیم بگیرد، هر شخص و هر فرد از آحاد ملت می توانست اعتراض احتمالی خود را نسبت به هر قانونی به دادگاه قانون اساسی شکایت برد؟ چه می شد اگر شورای نگهبانی نداشتیم و تک تک آحاد ملت حکم نگهبان برای قوانین مصوبه پارلمان می بودند؟
14-   چه میشد اگر مجلس خبرگانی نداشتیم و مردم با رای مستقیم خود، شخص اول مملکت را انتخاب می کردند؟
15-   واقعا چه می شد اگر دانشمندان ایران بجای صرف میلیاردها دلار پول برای غنی سازی اورانیوم و ساخت موشکهای دوربرد و بالستیک، هواپیمای جنگنده مدرن، زیر دریایی و تانک و کشتی و ناو قدرتمند و بروز و سایر جنگ افزارهای کلاسیک اقدام می کردیم، هم این محصولات موجب فخر و غرور ملی می شد، هم صادر می کردیم و برای جوانان شغل و رفاه می ساختیم و هم خود یک نیروی روزآمد نظامی و بدون نیاز به هیچ کشور خارجی می بودیم. چه میشد اگر این دانشمندان بی نظیر ما، خودرو با کیفیت می ساختند و صادر می کردند؟ لوازم خانگی ایرانیان را می ساختند و در خانه هیچ ایرانی، هیچ وسیله بی کیفیت خارجی پیدا نمی شد، چون دانشمندان ما همه چیز را به بهترین کیفیت خود می ساختند! چه میشد اگر مجهزترین و در دسترس ترین و ارزان ترین سیستم آموزشی، بهداشتی، درمانی و ورزشی دنیا را داشتیم؟...، چه میشد؟
16-   چه میشد اگر متحدین ما بجای اینکه کشورهای دیکتاتوری مثل روسیه و سوریه و کره شمالی و کوبا باشند، کشورهای صاحب دموکراسی و آزاد باشند؟
17-   واقعا چه می شد اگر هیچ ایرانی از کشور فرار نمی کرد و هیچ ایرانی به هیچ کشور دیگری از ترس جانش پناهنده نمی شد؟
18-   واقعا چه می شد اگر ایران الگوی آزادی بیان و اندیشه می بود و ایرانیان آزادانه به بیان نظرات و اندیشه های خود می پرداختند و هر کسی این حق و اختیار را داشت که در خصوص بیانات و اندیشه های دیگران خود قضاوت کند؟
19-   چه میشد اگر در این مملکت از دین و مذهب کسی سوال نمی شد و هر کس آزاد بود بدون ترس از مجازات یا محروم شدن از حقوق خود، هر دین و مسلکی را بپذیرد یا نپذیرد؟
20-    چه می شد اگر در این مملکت سانسور نداشتیم؟ رسانه های آزاد بودند که در خصوص هر خبر و هر مطلبی، کار کنند و مطلب بنویسند، تلویزیون انحصاری و در اختیار یک شخص و جناح خاص نبود؟ نویسندگان نسبت به تولیدات فکری خود آزاد بودند و سینماگران مجبور به خودسانسوری نبودند و هیچ محصول فرهنگی بنا به میل و سلیقه یک شخص و یا یک تفکر خاص، توقیف نمی شد؟
21-    و سرآخر چه میشد اگر رهبری فرهیخته و فرزانه داشتیم که در امور حکومتی دخالتی نمی کرد و صرفا مظهر یکپارچگی ملی بود و در منازعات سیاسی طرف مردم را می گرفت و جز به ایران و ایرانی، به چیز دیگری نمی اندیشید؟... چه می شد واقعا؟ چه می شد؟
....
ظاهرا این آروزها تحت حکومت جمهوری مقدس اسلامی همیشه در حد یک آرزو و رویا باقی خواهد ماند...

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر