اقتصاد در سال آینده در چه وضعی خواهد بود؟
پیش از تحلیل وضع اقتصاد، باید میزان درآمد و هزینه های کشور را ارزیابی کنیم، اما درآمد ایران در سال آینده در چه وضعی خواهد بود؟ مهمترین درآمد ارزی ایران فروش نفت است، اما میزان صادرات نفت ایران به حدود 1 میلیون بشکه در روز و یا حتی کمتر کاهش پیدا کرده و البته ایران ناچار است برای ایجاد انگیزه در خریداران تخفیفهای هنگفتی هم به آنها بدهد، در نهایت هم همین پول باقی مانده از صادرات اندک فروش نفت به کشور باز نمی گردد، چرا؟ چون طبق گفته آقای محسن رضایی و پیش از آن از قول وزیر نفت، خریداران پول نفت را نمی دهند!
پس از نفت مهمترین درآمد ارزی کشور پتروشیمی ها هستند، تا کنون پتروشیمی ها هدف تحریم قرار نگرفته اند، اما با تحریم بانکی، باز امکان بازگرداندن پول حاصل از فروش به داخل کشور نیست یا حداکثر بسیار محدود است، چون باید به صورت چمدانی و با ریسک بالا ارزها را وارد کشور کنند.
دیگر چه داریم که صادر کنیم؟ می ماند مقدار اندکی زعفران، پسته و فرش ایرانی که وضع آنها هم بسیار خراب است و در ضمن در اقتصاد کلان ارزآوری چندانی ندارند.
اما درآمد دیگر کشور مالیات است که آن هم با ورشکست شدن و در حقیقت نابود شدن بخش خصوصی و از بین رفتن صنعت در کشور، نباید خیلی روی آن حساب کرد، سونامی بیکاری که همین الان مسئولین از آن نام می برند نشان از عدم تحقق درآمدهای مالیاتی دارد.
اما هزینه ها چطور است؟ دولت بابت اینکه باید منویات رهبری را اجرا کند چاره ای ندارد جز آنکه به مردم معترض و به شدت خشمگین به شکل های مختلف یارانه بدهد، چه یارانه مستقیم، چه یارانه غیر مستقیم مثل تخصیص ارز 4200 تومانی بابت گوشت و مرغ و لنت ترمز و خوراک دام و پوشک بچه و شامپو و روغن مایع و کاسه نمد خودرو ال 90 ... به این ترتیب اندک ارز باقی مانده در حساب صندوق ذخیره ارزی با سرعت رو کاهش و تمام شدن است.
پس از آنجا که درآمدها دولت قطعاً محقق نخواهند شد، دولت کسر بودجه وحشتناکی خواهد داشت و برای جبران این کسر بودجه دو راهکار امتحان شده در پیش رو خواهد داشت. 1-چاپ پول بدون پشتوانه از طریق مثلاً انتشار اوراق مالی 2-فروش اندک ارز در اختیار دولت با قیمتهای بالاتر! که هر دو این گزینه ها به شدت تورم زا خواهند بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر