باورمندان و طرفداران حجاب اجباری صرفاً یک توجیه برای اجبار زنان به پوشش ناخواسته است. اینکه قانون، قانون است و لازم الاجرا! آیا واقعاً و به صرف اینکه یک قانونی تصویب پارلمان را دارد، باید و باید از طرف عامه مردم مقبولیت داشته و اجرا شود؟ در دنیای مدرن و دارای سابقه قوی دموکراسی در اینگونه موارد چه می کنند؟ به طور بدیهی در کشورهای دارای دموکراسی که البته قانون با سختگیری بسیار اجرا می شود، این شرایط نیز حاکم است:
1- هر شخصی از آحاد جامعه حق دارد و می تواند به یک قانون اعتراض کند و در جهت اصلاح یا رد آن قانون به صورت آزاد و علنی و با حفظ امنیت اقدام کند.
2- معترضین به یک قانون، خواه اکثریت و خواه اقلیت، حق دارند که برای گفته و خواسته خود کمپین کنند و سعی کنند که رای اکثریت جامعه را بدست بیاورند.
3- مجازات نقض قانون باید اصول بدیهی قانون اساسی و البته کرامت انسانی همخوانی داشته باشد. به یاد داشته باشیم که در بیشتر کشورها، اگر سارقی موتورسیکلتی را سرقت کند و بدون استفاده از کلاه ایمنی فرار کند، پلیس از تعقیب این سارق خودداری می کند! مبادا که در اثر تعقیب پلیس جان سارق بدون کلاه ایمنی به خطر بیافتد! یعنی اگر چه سارق باید مورد تعقیب قرار گیرد، اما نباید جان دچار تهدید شود. حال مقایسه کنید معترضین به ججاب اجباری چه فشار و چه مصائبی را باید متحمل شوند تا صدای خود را به صاحبان قدرت برسانند.
4- همانطور که قانون توسط قانونگذار تصویب می شود، خود قانونگذار باید بتواند آن را اصلاح و یا حتی ابطال کند. حال چه کسی در این کشور باور دارد که نمایندگان مجلس می توانند و جرات و یا جسارت دارند که قانون حجاب اجباری اصلاح یا ابطال کنند؟ آیا نظام، (بخوانید شواری نگهبان) چنین اجازه ای به نمایندگان مجلس می دهد؟
به طور خلاصه، قانون حجاب اجباری که نه امکان اعتراض به آن برای مردم میسر است و نه نمایندگان پارلمان حق اصلاح یا ابطال آن دارند و مجازات اعتراض به این قانون نیز هیچ سنخیتی با خود این قانون ندارد و بیشتر به شکنجه قرون وسطی شبیه است، نمی توان صرفاً یک قانون باشد و بیشتر به یک دستورالعمل ابلاغ شده از طرف شخص اول حکومت شبیه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر