اینکه اعضاء تیم ملی فوتبال ایران بدون توجه به وقایع داخل کشور و کشتار زنان و کودکان و جوانان به دست حکومت و بدون توجه به عزادار بودن و سیاه پوشیدن ملت ایران بخواهند آنها را با با بازی های خود سرگرم و شاد کنند، بسیار عجیب، غیر قابل باور، دور از ذهن و حتی ابلهانه خواهد بود. چنین باوری از تیم ملی که بیشتر بازیکنان آن به علی کریمی و علی دایی و جهان پهلوان تختی و سایر بزرگان این خاک اقتدا می کنند اصولاً بی معنا و پوچ و فطیر و بی مایه است. لذا اگر چه تاکنون نیز این اعضاء بسیار کوتاهی کرده و تا این لحظه و ثانیه سرگرم رنگ و لعاب قطر بوده اند، اما به اعتقاد یا حداقل به آرزوی اینجانب، تماماً اینها برنامه ریزی برای رسیدن به لحظه موعود و استفاده حداکثری از دوربین و صدا و تصویر جهانی است و هر فکر و تعبیر دیگر صرفاً یک سوء تفاهم بی تعبیر است.
پس همه ما منتظر خواهیم ماند، انتظاری از یک تیم واقعاً ملی
و نه برای یک گل یا بازی خوب و سرگرم سازی، که برای تسلیت به ایران ماتم زده و
غمگین، برای اینکه مردم ایران بدانند و ببینند که قهرمانانشان در این روزهای سخت
تنهایشان نگذاشتند و تمام قد در مبارزه با ستم و ستمگر و سیاهی و سپاهی، با آنها ماندند، رقص نور و صدا و دهل و ساز و قر
و فر آنجا سرگرمشان نکرد و توپ و شوت و گل و قرارداد های میلیونی و میلیاردی
حواسشان را از اصل نیانداخت و مردم اشک و سوز و همدردی را در چشم و صورتشان خواهند
دید.
آیا این فقط یک پیش بینی و پیشگویی خواهد بود یا یک آرزو؟
فقط چند ساعت تا روز و ساعت موعود باقی مانده، منتظر می مانیم، که اگر این آرزو محقق
نشد، چه بد عاقبتی خواهند داشت این شیر بچه های ملی به وقت برگشتن به فرودگاه مهسا امینی تهران!
#مهسا_امینی #جام_جهانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر