مردم ایران حال خوبی ندارند، خسته اند، افسرده و غمگین و ناراحت و دل مرده اند. صدها و حتی بیشتر کشته و شهید داده اند، هزاران نفر جگر گوشه شان را از دست داده اند، سیاه پوشیده اند، و ده ها هزار نفر از ایرانیان هم در جستجوی عضوی از خانواده خود در از این دادگاه به آن بازداشتگاه و از آن زندان به این بازپرس می دوند، نگران و پریشان، که در زندان چه بر سر عزیزشان خواهد آمد؟ حکم دادگاه چه خواهد شد؟ و شاید خیلی بیش از این تعداد هم عزیز خود را اصولاً گم کرده و در جستجوی خبری هستند. کسی نیست که اصلاً بگوید گم شده شان زنده است یا نه و اگر هست، کجا هست؟
در این شرایط، یک عده بی توجه به مشکلات جامعه و بدون توجه
به درد و غم و رنج مردم، به قطر رفته اند تا از بازی فوتبال لذت ببرند، آنها می گویند
که سیاسی نیستند!
بدون تردید بد عاقبتی دارند بازیکنان این دوره فوتبال
جمهوری اسلامی. نه قادرتند که نتیجه بگیرند، نه محبوبیت جهانی خواهند داشت، ونه
حتی می توانند در داخل برای خود حامی و طرفدارای مهیا کنند. در نهایت هم سرافکنده
و نا امید و شکست خورده به کشور باز خواهند گشت. بازگشتی که بی گمان، بی اجر و مزد
نخواهند ماند و درس خوبی از این تنها گذاشتن هم میهنان خود خواهند گرفت. آقایان
فوتبالیستها، بی صبرانه منتظرتان هستیم...
#مهسا_امینی #اعتصابات_سراسری #جام_جهانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر