کمتر از 2 ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری 96 و هنوز هیچ شور و شوقی و
هیچ فضای انتخاباتی در سطح جامعه دیده نمی شود! همین سردی فضای جامعه خیلی
ها را به این فکر انداخته که آیا اصولا شرکت در انتخابات عقلانی است؟ شخصا
اعتقاد دارم که حتما و قطعا باید در این انتخابات و هر انتخابات دیگری
شرکت کرد. چرا؟ برای بهبود اوضاع کشور سه راه وجود دارد:
1-انقلاب و شورش عمومی،بنا به جبر تاریخ،هیچ ملتی در طول یک نسل دو بار انقلاب نکرده و این گزینه از اساس غیر قابل وقوع و بسیار نامحتمل است.
2-حمله یک کشور خارجی و جنگ، این گزینه وحشتناک ترین حالت است که در ضمن آن کل ایران نابود شده و تلفات آن غیر قابل پیش بینی است، همچنین احتمال تجزیه مام میهن بسیار قوی بوده و در نبود یک دولت و قدرت مرکزی هر گزینه دیگری هم در پس آن می توان برای این آب و خاک متصور بود. شخصا حتی از فکر کردن به این گزینه هم وحشت دارم...
3- استحاله و دگردیسی جمهوری اسلامی در طول تاریخ... این گزینه محتمل ترین و ممکن ترین راه است، برای تسریع هم می توانیم از ابزارهایی مثل نافرمانی مدنی، آگاهی رسانی، شرکت در تجمع های قانونی و البته انتخابات استفاده کرد. فراموش نکنیم اگر مردم در سال 84 با صندوق رای قهر نکرده بودند احتمال سربرآوردن موجود حقیری مقل احمدی نژاد بسیار ضعیف بوده و امروز شاهد دست آوردهای بسیار بسیار بهتری از ادامه مسیر اصلاحات بودیم.
نتیجه اینکه نگذاریم عده ای باعث دلسردی ما شوند. آنها همان کسانی هستند که با عدم حضور مردم و صرفا کمی مهندسی آراء قادر خواهند بود نام هر کسی را از صندوقها به نفع خود خارج کنند! فراموش نکنیم اگر ما با هم متحد نشویم، بسیج و سپاه با گروه بسیارقلیل اما هماهنگ خود بسیار موثر خواهند بود!
در خصوص نوع گزینه ها هم شخصا اعتقاد ندارم که گزینه موثر نداریم. خود آقای روحانی در شرایط فعلی بهترین گزینه برای ریاست جمهوری بوده و در انتخابات شوراها هم به طور مثال در تهران جناب مهندس یاشار سلطانی به تنهایی می تواند شهردار فاسد شهر را به پاسخگویی وادار کند.
1-انقلاب و شورش عمومی،بنا به جبر تاریخ،هیچ ملتی در طول یک نسل دو بار انقلاب نکرده و این گزینه از اساس غیر قابل وقوع و بسیار نامحتمل است.
2-حمله یک کشور خارجی و جنگ، این گزینه وحشتناک ترین حالت است که در ضمن آن کل ایران نابود شده و تلفات آن غیر قابل پیش بینی است، همچنین احتمال تجزیه مام میهن بسیار قوی بوده و در نبود یک دولت و قدرت مرکزی هر گزینه دیگری هم در پس آن می توان برای این آب و خاک متصور بود. شخصا حتی از فکر کردن به این گزینه هم وحشت دارم...
3- استحاله و دگردیسی جمهوری اسلامی در طول تاریخ... این گزینه محتمل ترین و ممکن ترین راه است، برای تسریع هم می توانیم از ابزارهایی مثل نافرمانی مدنی، آگاهی رسانی، شرکت در تجمع های قانونی و البته انتخابات استفاده کرد. فراموش نکنیم اگر مردم در سال 84 با صندوق رای قهر نکرده بودند احتمال سربرآوردن موجود حقیری مقل احمدی نژاد بسیار ضعیف بوده و امروز شاهد دست آوردهای بسیار بسیار بهتری از ادامه مسیر اصلاحات بودیم.
نتیجه اینکه نگذاریم عده ای باعث دلسردی ما شوند. آنها همان کسانی هستند که با عدم حضور مردم و صرفا کمی مهندسی آراء قادر خواهند بود نام هر کسی را از صندوقها به نفع خود خارج کنند! فراموش نکنیم اگر ما با هم متحد نشویم، بسیج و سپاه با گروه بسیارقلیل اما هماهنگ خود بسیار موثر خواهند بود!
در خصوص نوع گزینه ها هم شخصا اعتقاد ندارم که گزینه موثر نداریم. خود آقای روحانی در شرایط فعلی بهترین گزینه برای ریاست جمهوری بوده و در انتخابات شوراها هم به طور مثال در تهران جناب مهندس یاشار سلطانی به تنهایی می تواند شهردار فاسد شهر را به پاسخگویی وادار کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر