دیروز ششم آذر، یک تعطیلی جدید به تقویم ایران اضافه شد: هشتم ربیع الاول که در تقویم مذهبی کشور به عنوان روز درگذشت امام یازدهم و شروع امامت امام دوازدهم شیعیان شناخته شده است. ایجاد هر تعطیلی جدید، به این معناست که باید از محل بودجه عمومی، یک روز کامل به حدود ۴ میلیون حقوق بگیر دولت -سوای بازنشستگان و از کارافتادگان- دستمزد داد بدون اینکه سر کار بروند. همچنین، هر تعطیلی جدید به این معناست که در آن روز، بخش بزرگی از جمعیت ۴ ونیم میلیونی دانشجویان به علاوه جمعیت ۱۲ و نیم میلیونی دانش آموزان سر کلاس نمی روند.
چندی پیش نیز تعطیلی روز عید فطر از 1 روز به 2 روز افزایش یافته است. و توجه کنیم که مردم به بسیاری از مراسم و تعطیلات ملی یا مذهبی اصولا بی اعتنا هستند، مثل روز12 فروردین یا 14 و 15 خرداد.
اما سوال اساسی این است که با وجود فاصله بسیار زیاد ایران با کشورهای توسعه یافته و یا حتی در حال توسعه، اینگونه هدر دادن منابع و بی تحرکی و خوابیدن و کار نکردن، ما را به سمت ایجاد اشتغال و ثروت ورفاه و توسعه پیش خواهد برد؟ آیا اصولاً این عوامل از خواستها یا مطالبات علماء و مراجع هست یا خیر؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر