رییس سازمان بسیج ورزشکاران ایران گفته سیاست جمهوری اسلامی برای مسابقه ندادن با ورزشکاران اسرائیل تغییر نخواهد کرد و این موضوع "خط قرمز نظام" باقی خواهد ماند.
اما چند سوال:
1- رئیسس سازمان بسیج ورزشکاران خودش توسط چه کسی انتخاب می شود؟ ورزشکاران یا سپاه؟! و آیا چنین مقامی می تواند برای کل ورزش ایران سیاست گذاری کند؟
2- در حالی که هیچ قانون مدونی در خصوص منع مسابقه ورزشکاران ایران با اسراییل نداریم، چرا این قانون به طور غیر رسمی اجرا می شود؟
3- اگر سیاست کل نظام این است که ورزشکاران ایرانی با اسراییلی مسابقه ندهند، چرا آنها که چنین دستوری داده اند، خود مسئولیت تصمیم خود را نمی پذیرند؟ چرا در تمام این سالها ورزشکاران ایران باید دنبال توجیه، گواهی ورزشی، آوردن عذر و بهانه ... باشند تا با اسراییل مسابقه ندهند؟ چرا این سیاستمردان که معمولا خود را به پسوند "شجاع" هم مزین می دانند، رسما و علناً تصمیم خود را به تمام دنیا بیان نمی کردند؟
4- آیا نظام مقدس جمهوری اسلامی، حاضر است هزینه این کار را بپردازد و حتی به قیمت تعلیق ورزش کشتی و یا حتی کل ورزش ایران، از ورزشکاران اسراییلی فرار کند؟!
5- سرنوشت حکومتی که ملتش نتواند با سایر ملل مسابقات ورزشی داشته باشد و عملا در تحریم ورزشی قرار گیرد، چه خواهد بود؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر