در مبارزات ضد تبعیض نژادی دهه ۶۰ سیاهپوستان آمریکا، فعالان سیاهپوست مخصوصا درقسمت مخصوص سفیدها در اتوبوس می نشستند. حتما مشکل اصلی سیاهان آمریکا اتوبوس نبود، اولویتشان هم نبود، قطعاً علاقه شان هم نبود، اما به عمد در قسمت سفید پوست نشین می نشستنند تا اعتراض خود را علنی بیان کنند.
امروز هم رفتن به ورزشگاه و دیدن بازی فوتبال یک اولویت برای زنان نیست، شاید برای خیلی از آنها حتی یک علاقه هم نباشد، اما همی امر راهی شده برای بیان اعتراض و نشان دادن تبعیض سراسری در کشور، اما مسئولین ارشد نظام کی و چگونه چنین پیامی را خواهند؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر