امام خمینی، سال 58 در دیدار با کارکنان تلویزیون ایران:

"از جمله چیزهایی که باز مغزهای جوانها را مخدر است و تهدید می کند موسیقی است، موسیقی از جدیت ایشان را بیرون می کند. خیانت است به یک مملکتی، خیانت است به جوانهای ما، این موسیقی را حذفش بکنید به کلی!"

و درست بعد از این سخنان بود که موسیقی از رسانه ها ایران حذف شد، ترانه شد سرود و سالها طول کشید تا شرایط دوباره تغییر کند!

آیا حکومتی که در خصوص ابتدایی ترین، بدیهی ترین و اساسی ترین حقوق انسانها مشکل دارد، ماندنی است؟ امروز بعد از نزدیک به 40 سال و با حذف حداقل نیمی از شهروندان ایرانی از موسیقی (بانوان) و حتی حذف غیر قانونی کنسرتها از بعضی شهرها، آیا می توان به حفظ حقوق انسانها و حقوق بشر توسط چنین حکومتی امیدوار بود؟!