برخورد های پلیس و گشت ارشاد با مردم عادی و البته فعالان مدنی طی چند ماه گذشته به شدت افکار عمومی داخل و خارج کشور را علیه نیروی انتظامی تحریک کرده است. رهاکردن اختلاس گران و دزدان کلان و دستگیر کردن خرده سارقان یا کسانی که از روی نیاز دست به سرقت گاهاً خشن زده اند و البته برخورد های غیر معمول و خارج از عرف با خانمها تحت عنوان امنیت اخلاقی چه نظر عامه مردم ایران و چه حتی از طرف قشر مذهبی کشور غیر قابل درک و البته محکوم بوده است.
از طرفی کارکرد اولیه پلیس نه فقط رسیدگی به حجاب مردم، بلکه اصولاً سرکوب هر گونه اعتراض و طغیان و شورش از طرف مردم نیز در درجه اول به این نهاد انتظامی سپرده شده است و حکومت نیز ثابت کرده که در سرکوب مخالفان هیچ تعارفی ندارد.
در چنین فضایی، البته که تخلفات یک مامور یا حتی قسمتی از نیروی انتظامی نباید از طرف حکومت جدی گرفته شده و اصولاً حکومت تمایل ندارد که این نهاد زیر هیچ گونه فشاری قرار گیرد تا در موقع لزوم و ضرورت، بدون رودربایستی و بدون ترس از عواقب احتمالی به وظیفه اصلی خود، "سرکوب" رسیدگی کند. از این منظر میزان تعجب قاضی القضات از عقب نشینی پلیس در موضوع ضرب و شتم چند زن در یکی از پارکهای تهران قابل درک می شود! هیچ ماموری از نظر حکومت نباید تحت فشار قرار گرفته و اصولاً در هنگامه برخورد با مردم، نمی بایستی حتی مورد سوال و بازخواست قرار گیرد!
لذا پیش بینی اینکه نیروی انتظامی قرار است در آینده با قدرت و شدت بیشتری با مردم برخورد کند به هیچ عنوان دور از ذهن نخواهد بود...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر