تحریمهای ایران هرگز وجود نداشت اگر:
1-جمهوری اسلامی در خصوص سیاستهای خارجی خود از مردم سوال می کرد. بدون تردید خواست مردم ایران دوستی با دنیا و بخصوص با آمریکا بوده و هست.
2- اگر دوره مسئولیت شخص اول و رهبر کشور به طور محدود و مثلا حداکثر دو دوره 4 ساله میبود، در این صورت رهبر جدید با سیاستهای جدید خود سعی در رفع ایرادات و نواقص رهبر قبل را داشت.
3- رهبر توسط رای مستقیم مردم انتخاب می شد. در این صورت کاندیداهای رهبری باید مطابق رای و نظر مردم عمل می کردند و سیاست خارجی خود را بر مبنای دوستی و تعامل با تمام کشورهای دنیا و بخصوص آمریکا به عنوان قدرت اول اقتصادی و نظامی تنظیم می کردند.
4- اگر آزادی بیان در کشور وجود داشت هم هرگز تحریم ها اجرایی نمی شد. چرا که مردم و رسانه ها به عنوان چشم و گوش ملت قادر بودند نظر و خواست ملت را به حاکمان منتقل کرده و از آنان پاسخ بخواهند.
5- اگر سپاه شان و منزلت خود را تا حد حفاظت از جمهوری اسلامی پایین نمی آورد و خود را مسئول و حافظ کل کشور و تمامیت کشور می دانست. در این صورت درک منافع ملی و نه جناحی و انقلابی مطرح بود و کشور هرگز به این روز نمی افتاد.
6- اگر حفظ حکومت برای حاکمیت اوجب واجبات نبود، بلکه منافع ملی و میهنی اوجب واجبات بود و حاکمیت منفعت کل کشور و کل ملت را در نظر میگرفتند.
7-اگر حکومت همچون نظر پیشوای شیعیان جهان حضرت علی(ع) بی ارزش تر از آب بینی بز در نظر حاکمان بود. در این صورت حاضر نبودند برای حفظ حکومت و پایدار ماندن خود دست به هر جنایتی بزنند و برای ملت خود فقر و تباهی و نیستی و فساد را ارمغان داشته باشند.
...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر