یک رهبر، چه شرایطی باید داشته باشد؟

یکی از خصوصیات آیت الله خامنه ای در شیوه مملکت داری، مسئولیت بدون پاسخگویی ایشان است. معظم له کمتر موضع گیری صریح و شفاف داشته و این وظیفه کارگزاران و زیردستان ایشان است که منویات و دستورات رهبری را از روی سخنان و یا گوشه و کنایه های ایشان حدس زده و اجرایی و عملی نمایند. آقای خامنه ای در طی سالهای رهبری خود به پیروان خود آموخته که کسانی که دستورات ایشان را حدس زده و اجرایی نمایند، سهم بیشتری از قدرت و رانت و ثروت و خلاصه بیت المال دارند. ماجرای اشاره آقای خامنه ای به نابودی شیطان اکبر حتی اکبر برادر ما باشد و غرق شدن کاملا اتفاقی آقای رفسنجانی در آخر همان روز یکی از این نمونه هاست. همینطور پشت کردن رهبری به آقای فیروز آبادی به واسطه حمایت کاملا معنا دار ایشان از دولت و شخص آقای روحانی و همینطور جایگذینی ایشان از سمت بسیار حساس رئیس ستاد مشترک و در نهایت هم بازپس گیری ویلای 10 هزار متری لواسانات که می تواند درس عبرتی برای سایر کارگزاران رهبری باشد!
موارد در این خصوص بسیار است، گاه پیروان ایشان حتی از خود رهبری هم جلو زده و دست به کارهایی زده اند که معظم له ناچار شده بعداً و البته به شیوه خود آن را محکوم نماید. به طور مثال آقای خامنه ای ناچار شد که ماجرای بالارفتن از سفارت کشور بریتانیا و عربستان را محکوم نماید. هر چند هم که تاکید که این امر نباید منجر به حاشیه راندن بچه حزب اللهی ها (بخوانید طرفداران ایشان) شود. ظاهراً این بچه حزب الهی ها در این مورد خاص حتی از خود رهبری هم جلو زده بودند!
در آخرین مورد اما، ظاهراً عده این به این تفکر رسیده اند که در کشور امام زمان کاشف الکل جزء مفاخر کشور نیست و خوب نیست که عکس و نامش مورد تفاخر قرار گیرد و به ناگهان و برای خوش آمدن امام زمان و نایب برحقش، تصمیم میگیرند که عکس زکریای راضی را از روی جلد دفترچه بیمه های تامین اجتماعی حذف کنند! به نوعی ارسال عرض ارادت خاص خود به رهبری و حتما هم انتظار اعانه شاهانه از رهبری، که یعنی ما خیلی مخلصیم... و این رشته سر دراز دارد.