سه شهروند بهایی ساکن شیراز به نامهای نورا پورمرادیان، سودابه حقیقت و الهه سمیع زاده که در اواخر شهریورماه توسط نیروهای امنیتی این شهر بازداشت شده بودند، امروز چهارنشبه (هجدهم مهر) با قرار وثیقه 150 میلیون تومانی و تا پایان مراحل دادرسی آزاد شده‌اند.
آنها چه کرده بودند که باید دستگیر می شدند؟ در تمام دنیا، نمی توان کسی را صرفاً به اتهام مثلاً قتل یا سرقت یا مشابه دستگیر کرد، بلکه باید دقیقاً تفهیم شود که متهم چه کسی را به چه صورتی و در چه زمانی کشته یا چه جنسی را در چه زمانی و با چه ارزشی سرقت کرده است. در غیر این صورت عناوین قتل یا سرقت کفایت لازمه برای دستگیر یا قرار وثیقه را ندارند.
در ایران اما به راحتی افراد دستگیر می شوند و به اتهاماتی همچون "اقدام علیه امنیت ملی" یا "اجتماع به قصد بر هم زدن نظم عمومی" و یا "جاسوسی" دستگیر، محاکمه و حتی محکوم می شوند، بدون آنکه مشخص شود این افراد چه کرده اند؟ به چه اطلاعاتی دسترسی داشته اند و به کمک چه کسانی به این اطلاعات فرضی دسترسی داشته اندو این اطلاعات را به چه کسی داده اند؟ و یا کجا و چطور اجتماع کرده اند؟ آیا قدم زدن در خیابان هم می شود اجتماع علیه نظم عمومی؟ یا جمع شدن در منزل کسی و تشکیل یک دور همی، می شود اجتماع بر علیه امنیت ملی؟!
در نظام مقدس جمهوری اسلامی اما واژگان به طور کل معنای خود را عوض کرده و هر چیزی ممکن است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر