در اولین ماه سال تحصیلی جاری متاسفانه اتفاقات پی در پی ناگواری کام خانواده ها و محصلین را تلخ کرد. از واژگونی اتوبوس اردوهای دانش آموزی تا ریزش دیوار مدرسه و گرفتن آزمایش جعلی قند خون با سرنگ مشترک... همه و همه نشان از نا ایمن بودن فضای آموزشی کشور دارد. فراموش نمی کنیم که ایجاد مدارس امن از اهداف سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بوده که 12 سال از تصویب آن می گذرد و مثل خروارها مصوبه و سند چشم انداز و طرح توسعه و برنامه دیگر، بی خاصیت و بی عمل رها شده و حتی در عمل عقب گرد هم داشته ایم.
در این شرایط البته که حفظ نظام و آبروی نظام اوجب واجبات است و باید که نیروهای امنیتی در این خصوص وارد عمل شده تا آبروی حکومت بیشتر از این برباد نرود. یعنی چه؟ عرض می کنم...
روز گذشته یعنی شنبه 21 مهرماه از خانه برگشته ام، روزنامه را باز می کنم، مصاحبه رئیس پزشکی قانونی را می خوانم که گفته نتیجه بررسی ها بر روی پیکر دنیا ویسی فردا (یکشنبه) اعلام می شود و هرگونه حرف و سخن در خصوص نحوه فوت دنیا شامل زیر آوار ماندن و یا آزار و اذیت جنسی و ضربه به سر تا پیش از اعلام نتیجه پزشکی قانونی فاقد اعتبار خواهد بود.
چند دقیقه بعد، پیچ تلویزیون را باز می کنم، برنامه خبری 20:30، خبرنگار گزارش تهیه کرده از پدر دنیا که با قطعیت و صراحت کامل اعلام می کند که دخترش زیر آوار مانده و بقیه حرفها شایعه ای بیش نیست!
یاد حرف و سخن سایر خانواده ها در شرایط مشابه می افتم که از فشار نیروهای امنیتی گفته اند و اینکه حق سخن گفتن و مصاحبه نداشته اند...
دلمان خوش بود که اگر کار و شغل و نان و شام نداریم، حداقل امنیت داریم!
در این شرایط البته که حفظ نظام و آبروی نظام اوجب واجبات است و باید که نیروهای امنیتی در این خصوص وارد عمل شده تا آبروی حکومت بیشتر از این برباد نرود. یعنی چه؟ عرض می کنم...
روز گذشته یعنی شنبه 21 مهرماه از خانه برگشته ام، روزنامه را باز می کنم، مصاحبه رئیس پزشکی قانونی را می خوانم که گفته نتیجه بررسی ها بر روی پیکر دنیا ویسی فردا (یکشنبه) اعلام می شود و هرگونه حرف و سخن در خصوص نحوه فوت دنیا شامل زیر آوار ماندن و یا آزار و اذیت جنسی و ضربه به سر تا پیش از اعلام نتیجه پزشکی قانونی فاقد اعتبار خواهد بود.
چند دقیقه بعد، پیچ تلویزیون را باز می کنم، برنامه خبری 20:30، خبرنگار گزارش تهیه کرده از پدر دنیا که با قطعیت و صراحت کامل اعلام می کند که دخترش زیر آوار مانده و بقیه حرفها شایعه ای بیش نیست!
یاد حرف و سخن سایر خانواده ها در شرایط مشابه می افتم که از فشار نیروهای امنیتی گفته اند و اینکه حق سخن گفتن و مصاحبه نداشته اند...
دلمان خوش بود که اگر کار و شغل و نان و شام نداریم، حداقل امنیت داریم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر