۱۳۹۷ مهر ۲۳, دوشنبه

حل مشکلات اقتصادی، به نام من، برای من، به کام من...

مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای: "...برای حل برخی مسائل کلیدی اقتصاد مانند مشکلات نظام بانکی، نقدینگی، اشتغال، تورم و فرآیند بودجه ریزی باید تصمیم های جدی و عملیاتی بگیرید."
مشخص نیست آیا اینکه مشکلات را در یک سطر ردیف کرده و از دیگران بخواهیم آنها را حل کنند در شان شخص اول قدرت سیاسی یک کشور هست یا خیر، اینکه معظم له خود خطور قرمز را تبعیین کرده، دست و پای دولت و مجلس را می بنند، دولت اجازه مذاکره و دوستی و تعامل با قوی ترین اقتصاد دنیا را ندارد و لاجرم کشور در شدید ترین تحریمها قرار گرفت و دولت نیز اجازه ورود به موضوعات که "آقا خوششان نمی آید" ندارد، آیا می توان انتظاری از این نهادها داشت؟
1- آیا دولت مطابق عهد نامه دوستی و مودت، اجازه دوستی با آمریکا را دارد؟
2- آیا دولت اجازه عذر خواهی از آمریکا و بریتانیا و عربستان بابت بالا رفتن از دیوار سفارت خانه ها وتسخیر آن را دارد؟
3- آیا دولت اجازه رفع خصومت ها را این کشورها را دارد؟
4- آیا مجلس اجازه قوانین به نفع مردم را دارد؟ آیامی تواند درخواست رفراندوم و همه پرسی کند؟
5- آیا مجلس می تواند خواهان اصلاح قانون اساسی شود؟
6- آیا مجلس قادر است نسبت به محدود کردن اختیارات رهبر اقدام کند؟
...
با مشخص بودن پاسخ سوالات بالا، آیا اینکه حل مشکلات عدیده کشور با وجود محدودیت های بالا را از دولت و مجلس بخواهیم آدرس اشتباه دادن به جامعه نیست؟ اینکه گناه خود را به گردن دیگران بیاندازیم؟! 


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر