سپیده قلیان، فعال اجتماعی پیش از بازداشت مجددش در روز گذشته ویدئویی از خود ضبط کرده و همزمان نامهای نوشته است. در بخشی از این نامه و ویدئو خانم قلیان مجددا به مساله شکنجه در دوران بازداشتش پرداخته و از دادستان می‌خواهد که جلسه دادگاه او علنی و با حضور رسانه‌ها برگزار شود.
همچنین در این نامه خطاب به دادستان آمده است: "دو مسئول امنیتی ناظر و شاهد ضرب و شتم من بوده و خودشان مستقیما علیه من اقدام به ایراد اتهامات و فحش‌های بسیار رکیک و غیر اخلاقی نیز کردند. پس از ضرب و شتم ما را با چشم‌بند و دستبند و پابند به خودروی نهادهای امنیتی انتقال دادند. حتی در مسیر نیز من از ضربات باتوم بی‌نصیب نبودم، بر خلاف آنچه نهادهای امنیتی ادعا کردند. این روند در پلیس امنیت و فرماندهی اطلاعات هم ادامه داشت."
این فعال اجتماعی در بخش دیگری از این نامه با تاکید بر اینکه او را در بازجویی کابل زده‌اند، نوشته است: "پس از انتقال به سلول انفرادی، در حالی که حتی زخم‌های بدنم بهبود نیافته بود، به صورت مداوم و طولانی‌مدت بازجویی شدم. بازجویی که (طی آن متهم با) ضربات کابل، فحاشی و تهدید فرد مجاب شود که آن اتهامات را تایید کند."
واقعاً چه اتفاقی باید در این کشور بیافتد تا دلواپسان و حامیان حکومت از ظلم و ستم که به مردم می رود دق کنند؟ کسی که رسماً و علناً و با صدای بلند فریاد می زند که در زندان شکنجه شده و حکومت و نهادهای امنیتی به وحشیانه ترین روش باز دوباره و دوباره و دوباره بازداشتش می کنند و هیچ کس فریاد رسش نیست، باید حمایت شود یا سرکوب؟
تکلیف و وظیفه ما مردم در قبال این ستم دیدگان چیست؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر