محمد حسین آقاسی، وکیل محمدرضا شجریان، خواننده و استاد آواز، از رد شکایت موکلش از صدا و سیما به دلیل پخش بدون مجوز آثار این هنرمند خبر داده است.
به گفته آقای آقاسی اصل این شکایت در سال ۱۳۸۸ (9 سال پیش!) و با استناد به قانون حمایت از مولفان و هنرمندان در دادسرای کارکنان دولت مطرح شده بود.
در نهایت و پس از 9 سال بالاخره دادگاه رأی مبنی بر رد شکایت صادر و اعلام کرد پخش آثار استاد شجریان در صدا و سیما، موجب شهرت وی شده و به زیان او نبوده است! اما چند سوال:
1- دادگاه چطور توانسته میزان محبوبیت استاد و صدا و سیما را مورد سنجش قرار دهد و از کجا فهمیده که میزان محبوبیت صدا و سیما بیش از استاد بوده و نتیجه گرفته با پخش آثار استاد در صدا و سیما، به نفع استاد عمل شده است؟! فراموش نکنیم که دادگاه محل ارزیابی کلی و برآورد غیر دقیق نبوده و قاضی باید برای هر حکم خود میزان و قیاس دقیق و قابل سنجش و ارزیابی ارائه کند.
2- وقتی کسی رسماً و قانوناً اعلام می کند که راضی نیست که محصولش یا آثارش در اختیار کسی قرار گیرد، آیا این فرض که در اختیار قرار دادن محصول به نفع خود آن شخص است دلیل و استناد کافی برای قاضی خواهد بود؟ به عبارت دیگر شرع مقدس اسلام رضایت صاحب کالا یا اثر را معیاری برای تصاحب معرفی کرده یا سود یا شهرت فرضی؟
3- با این حکم دادگاه، از این پس هر کدام از رسانه های حکومتی قادر خواهند بود هر اثر و هر کالایی را حتی به زور تصاحب کنند و البته رضایت اثر یا کالا نیز مد نظر نخواهد بود، چرا که استفاده از آن محصول به نفع صاحب کالا فرض شده و از این نظر حق اعتراض نخواهد داشت!
با توجه به سه بند فوق، آیا حکم دادگاه قانونی، شرعی و اسلامی است؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر