سرنوشت دانشگاه‌های ایران و سیستم آموز عالی را می توان با تقدیر ایران‌خودرو مقایسه کرد. هر دو ورشکسته ولی از سرناچاری فعال؛ یکی در مقیاس انبوه اتومبیل پرهزینه و کم‌فایده می‌سازد و دیگری در تیراژ انبوه و پرهزینه کارشناس و متخصص تحویل جامعه‌ای می‌دهد که به شدت از بحران مازاد کارشناس رنج می‌برد.
آموزش عالی شده است افتخار نظام اسلامی که با استناد به آمار توسعه انسانی، خود را در ردیف کشورهای توسعه یافته بداند. اما نیروی انسانی نخبه ای که خیلی زود بر از فارغ التحصیلی از کشور خارج شده و فارغ التحصیلان میان مایه ای که بیکار در سطح جامعه رها شده اند، نه تنها مایه افتخار نیست، که به عکس، به یکی از مطالبات مردم و جوانان از حکومت بدل شده است...
به نظر می رسد همین جوانان بیکار و درمانده از ساختن زندگی و ازدواج و عموماً فقیر و وابسته به خانواده های خود و همچنین به شدت مطالبه گر و البته عصبی و پرخاشگر و افسرده، به پاشنه آشیل نظام جمهوری اسلامی بدل شده اند.
نظام ولایی چه برنامه ای برای این نسل سوخته دارد؟ ... تغریباً هیچ!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر