اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تاکید دارد، تشکیل اجتماعات و راه‌پیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.
همچنین فرماندار تهران نیز پیشنهاد داده محل یا پارکی برای اعتراضها و تجمعها در تهران در نظر گرفته شود، «هرکس قصد اعتراض دارد به آن پارک برود و مدیر مربوطه را نیز به آن محل دعوت کنیم، این اتفاق برای تخلیه اعتراضات مردمی ضرورت دارد.»
آیا این امر درنظام جمهوری اسلامی، علی رغم تایید و تاکید نص صریح قانونی اساسی، اصولا امکان پذیر است؟ در شرایطی که دامنه محدود کردن تجمعات، حتی به سوگواری و عزاداری بعضی فعالین سیاسی نیز گسترش پیدا کرده و یکی از احکام روزمره دادگاه ها بر علیه فعالین سیاسی، "تبلغ و تجمع بر علیه نظام" است، آیا می توان به رعایت اصول قوانین اساسی خود نظام جمهوری اسلامی امیدوار بود؟!
آیا حکومتی که حتی قوانین خودش را محترم نمی داند، می تواند امید به ماندگاری داشته باشد؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر