در تقابل با نظام فاسد جمهوری اسلامی، لازم است که از هر ظرفیت و امکان و توانی استفاده شود. خواه این ظرفیت مربوط به اپوزوسیون خارج از کشور، سلطنت طلبان و مجاهدین و مارکسیستها و توده ای ها و ری استارتی ها باشد که هر کدام در داخل کشور طرفدارانی دارند، خواه گروه های ناراضی داخل کشور شامل اقلیت های مذهبی و قومی و نژادی و کلیه ناراضیانی که در تمام این سالها سرکوب شده اند. همه این گروه ها لازم و ضروری است که با یکدگیر و به جهت حصول نتیجه که همانا سرنگونی نظام فاسد است با یکدیگر متحد شوند. اما در میان این گروه ناراضیان، یک استثناء وجود دارد که به اعتقاد این نگارنده هرگز نباید به جمع مخالفین نظام راه داده شود و آن کسی نیست جز "محمود احمدی نژاد!"
او که نه تعادلی در رفتار و گفتارش وجود دارد، نه صداقت در رفتار و گفته هایش و نه اصولاً قبله و ایده اش مردم و کشور است، هرگز نباید جدی گرفته شود. کسی که تا وقتی بر مستند قدرت بود، سرمست از این قدرت هر چه توان داشت در تخریب و نابودی این کشور و ملت و سرکوب مردم انجام داد و چون به زیر آمد، فقط نق زد و یقه درآند که "من هم هستم!"
احمدی نژاد خود متهم اول نظام است، کسی که در نظام آینده کشور جزو اولین کسانی است که باید دادگاهی شده و در خصوص اعمال و کردارش به ملت ایران پاسخگو باشد و باید که مجازات افعال نابخردانه خویش را متحمل شود. ایران فردا، هرگز جای کوتوله هایی مثل او نیست...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر