گويند يكى از شاهان
قدیم به علت افراط در خوردن دچار بیماری معده شد.
طبیب آوردند. و طبیب با توجه به امکانات
آن زمان اماله (تنقیه) تجویز کرد.
اماله وسیله ای به شکل قیف است که
انتهایی دراز دارد و نوک آن کج میباشد مایعات روان کننده به وسیله آن از پایین به روده
بیمار وارد می گردد.
شاه که فردی متعصب بود و اماله را
باعث تحقیر و توهین به خود می پنداشت فریاد زد: چه کسی را اماله کنند
حکیم ترسید و گفت:
هیچ قربان گفتم بنده را اماله کنند تا شما خوب شوید!
شاه بدون تفکر و شاید
از روی عصبانیت دستور به اماله حکیم داد.
در همین زمان درد
معده شاه نیز فرو کش کرد. شاه این را به فال نیک گرفت و از آن به بعد هر گاه شاه مریض
می شد دستور می داد طبیب را دراز کنند و طبیب بی چاره مجبور بود در حضور شاه اماله
شود.
حكايت ماست...
هر گاه فسادی برملا
میشود، دستور می رسد که افشاکننده را دراز کنند و اماله نمایند تا فساد از مملکت رخت
بربندد...!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر