آن مرد آمد، در سکوت آمد، مظلوم و بی سروصدا و مثل بچه آدم هم آمد، نشست، سرش را پایین انداخت، و رفت! نشان داد که مدیریت شده، سرش به سنگ خورده، حتی نتوانست از نزدیکترین یارانش حمایت کند، بیچاره آن مردمی که بعد از پایین آمدن از اسب قدرت عریضه به دستش دادند و او هم امام زمان گونه نامه ها را میگرفت تا حامی مردم به نظر برسد، دریغ که حتی از خودش و یارانش نمی تواند حمایت کند!
دیگر نه داد و فغان دارد، نه مدعی مبارزه با ظلم است، نه جای خالی بقیه الله را در کنارش می بینیم، نه
دیگه "بگم بگم" می کند. لیست مفسدان اقتصادی هنوز در جیب بغلش است! تحریمها هنوز کاغذ پاره هستند، مردم ایران هم به قدرتهای جهانی چنان سیلی زده اند که راه خانه اشان را گم کنند، آب را هم ریخته همونچا که میسوزه، ممه رو هم لولو برده... اما این مردم الان دیگه سر به زیر شده، چون سرد و گرم چشیده، دیگه هارت و پورتی نداره!
به طور قطع و یقین چنین فردی در هر کشور دیگری اگر می بود، با احترام و عزت به یک آسایشگاه روانی می بردندش قطعاً تمام حرفهایش را تایید می کردند، چون طفلی خودش تقصیر ندارد. ذهنش در همین حد است!
بیچاره ملتی که چنین موجودی 8 سال رئیس جمهور بوده!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر