روند افزایش جمعیت بالای ۶۵ سال تا پایان شوک جمعیتی متولدین دهه ۱۳۶۰ ادامه دارد. نسلی که محصول سیاست‌های جمعیتی شتاب‌زده و غیرمسئولانه جمهوری اسلامی و رهبران آن در سال‌های اولیه پس از انقلاب است. این نسل در تمام عمر خود را در نوک هرم جمعیتی ایران و در حال رقابت برای بهره‌مندی از امکانات محدود و مسابقه و مبارزه بقا گذرانده و خواهد گذراند. دهه شصتی هایی که بیشتر عمر خود را در صف نان و کار و کنکور و دانشگاه و ازدواج و شغل و وام و ... گذرانده و عموماً نیز این مواهب بی بهره ماندند.
اما رهبر ایران همچنان بر طبل افزایش جمعیت می کوبد. سیاستی به غایت نابخردانه و در نهایت بی مسئولیتی.
ایا با وجود چنین سیاست مداران و رهبرانی در این کشور، می توان ذره ای به آینده این کشور امیدوار بود؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر