خروج ترامپ از توافق هسته ای، احتمالاً کار را برای مخالفان جمهوری اسلامی که مدافع حقوق بشر و دموکراسی هستند سخت تر از پیش خواهد کرد. با تصمیم ترامپ، از این پس به جمهوری اسلامی این بهانه را می دهد که فساد اقتصادی و فقر روزافزون را به گردن تحریم ها بیندازد. زمزمه تحریمهای بیشتر و تهدید جنگ، باعث خواهد شد تعداد بیشتری، مطالبات جاری خود را به عقب بیندازند و با احساس خطر درباره تمامیت ارضی و امنیت ملی، پشت سر سپاه و قاسم سلیمانی بایستند.
از سوی دیگر، از این پس هر نوع گزارشگری بی طرف و بدون خط کشی های سیاسی درباره نقض حقوق بشر و تلاش برای پاسخگو کردن مقامات مسئول، از سوی طیف بزرگتری از مدافعان جمهوری اسلامی و به خصوص اصلاح طلبان، با این عنوان که در خدمت تحریم و جنگ است بی اعتبار می شود. در این شرایط تازه بدیهی است که سرکوب صداهای مخالفی مانند معترضان دیماه، آسان تر و بی هزینه تر خواهد بود.
به نظر می رسد که ترامپ سیاست تغییر رژیم ایران را از طریق پروژه ناراضی سازی در ایران و برویز اعتراضات احتمالای سراسری کلید زده است. اما حصول این نتیجه در خصوص کشوری که در طول 40 سال عمر خود با خشن ترین انواع سرکوب حکومت کرده بسیار بعید به نظر می رسد. جمهوری اسلامی با تمام ضعفهای سراسری و بدیهی خود، ثابت کرده که در حفظ حکومتش به هیچ عنوان تعارف ندارد. آیا برای نابودی چنین رژیمی تکیه صرف بر معترضین ناراضی داخلی جوابگو خواهد بود؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر