برای خیلی ها، اصلاح طلبی در تیر 78 نابود شد، برای بعضی خرداد 88 و برای
عده ای هم دی ماه 96، اما این آخری خیلی خرد کننده تر بود، وقتی جمعیت
معترض که تا مغز استخوان عصبی و ناراحتند، ناراحت از دیده نشدن صدایشان،
تنها ماندند. اصولگرایان که تکلیفشان مشخص است، سوار بر مردمند و قصد پایین
آمدن ندارند، اما اصلاح طلبان چرا ساکتند؟ آیا نگرانند که مثل 88 از حلقه
قدرت اخراج شوند؟ آیا باقی ماندن در دایره حکومت اینقدر لذت بخش است؟ آیا
در این مملکت، یک فرد سیاسی و سالم باقی نمانده که صدای معترضین باشد؟ همه
می گویند اعتراض حق مردم است، پس صدای این معترضین صاحب حق چه شد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر