با یکی از دوستان در خصوص خدمات شاه سابق ایران بحث می کردم، مایلم استدلال خودم را بی کم و کاست و برای قضاوت دوستان به بحث بگذارم:
1- بدون ارجاع به هیچ آمار و خاطره و نقل قول، من خود به خوبی به یاد دارم، مردم ایران کمتر به خارج می رفتند، آنها مسافرت داخلی را ترجیح می دادند، مسافرت شمال برای اکثر مردم بسیار لذت بخش بود، ایران کشور توریستی، زیبا، امن، آزاد و جذاب برای هر گردش ایرانی و خارجی بود و کسی لازم نبود برای یک تنفس ساده استفاده از چند روز آزادی ، به دوبی و استامبول و گرجستان سفر کند!
2- مردم ایران دارای رفاه بودند، هیچ ایرانی حسرت کشورهای منطقه را نمی خورد، ایرانی ها دغدغه کار و شغل و بدهی و مسکن نداشتند، اگر کسی اجاره نشین هم بود، به میل خود بود، به اجاره نشینها در قبل از انقلاب به دلیل فرار از مسئولیت های نگه داری و هزینه های یک خانه مستقل، می گفتند "خوش نشین"
3- ایران مقصد خیلی از توریستهای خارجی بود، مردم ایران به دیدن توریست خارجی عادت داشتند، خیلی از اروپایی ها و آمریکایی ها و خیلی از اعراب به ایران می آمدند و پولهایشان را در ایران خرج می کردند، هیچ ایرانی این تصور را هم نداشت که مثلا به دبی برود برای تفریح!
4- اگر الان یک مسافرت ساده برای قشر فرهنگی یک رویا و آرزوشده، در قبل از انقلاب موسسات گردشگری تور 3 ماهه دور دنیا گذاشته بودند مخصوص فرهنگیان و معلم ها! (این یکی رو دیگه اصلا باور نمی کنی!) اما قشر فرهنگی و معلم، از اقشار د ارای احترام و عزت، دارای درامد خوب و مکفی و خلاصه مورد احترام و توجه ملت بودند که کاملا هم حق انتخاب برای خرید داشتند ...
5- پروژه های عمرانی ابتدا تامین مالی کامل می شد و بعد کلنگ می خورد و سر زمان مقرر هم تکمیل و آماده بهره برداری می شد، ایران در 15 سال اخر قبل از انقلاب، رشد اقتصادی میانگین 8 درصد را تجربه کرد، رشدی که کمتر کشوری به گرد آن هم می رسید، بسیاری از پروژه های عمرانی بعد از انقلاب، مثل همین بزرگراه آزادگان، دریاچه خلیج فارس، نیروگاه اتمی بوشهر، ... در قبل از انقلاب طرح آن آماده شده و یا حتی شروع شده بود و همه آنها مقرر بود که تا قبل از سال 60 تکمیل و بهره برداری شود.
6- مترو تهران از همان پروژه هایی بود که تمام طرح های مطالعاتی و نقشه ها و .. آماده شده و قرار بود ظرف 3 سال ساخته و تکمیل و بهره شود، طرحی که هنوز که هنوزه در حال ساخت است.
7- پول ایران از 16 ارز معتبر بین المللی و دارای اعتبار بالا بوده و بانک مرکزی ایران خود به تنهایی از بانکهای وام دهنده و معتبر جهانی محسوب می شد.
8- ایران ایر، هواپیمایی ملی ایران، از معتبرترین، ایمنترین و بهترین خطوط هواپیمایی دنیا بوده و هیچ کشوری حتی تصور تحریم هواپیماهای ایران را نمی توانست در سر داشته باشد و برعکس، تمام شرکتهای دنیا در فروش و سرویس به ایران ایر با یکدیگر رقابت سنگین داشتند.
...
آیا واقعاً نیازی به مقایسه وضعیت گذشته با حال هست؟!
1- بدون ارجاع به هیچ آمار و خاطره و نقل قول، من خود به خوبی به یاد دارم، مردم ایران کمتر به خارج می رفتند، آنها مسافرت داخلی را ترجیح می دادند، مسافرت شمال برای اکثر مردم بسیار لذت بخش بود، ایران کشور توریستی، زیبا، امن، آزاد و جذاب برای هر گردش ایرانی و خارجی بود و کسی لازم نبود برای یک تنفس ساده استفاده از چند روز آزادی ، به دوبی و استامبول و گرجستان سفر کند!
2- مردم ایران دارای رفاه بودند، هیچ ایرانی حسرت کشورهای منطقه را نمی خورد، ایرانی ها دغدغه کار و شغل و بدهی و مسکن نداشتند، اگر کسی اجاره نشین هم بود، به میل خود بود، به اجاره نشینها در قبل از انقلاب به دلیل فرار از مسئولیت های نگه داری و هزینه های یک خانه مستقل، می گفتند "خوش نشین"
3- ایران مقصد خیلی از توریستهای خارجی بود، مردم ایران به دیدن توریست خارجی عادت داشتند، خیلی از اروپایی ها و آمریکایی ها و خیلی از اعراب به ایران می آمدند و پولهایشان را در ایران خرج می کردند، هیچ ایرانی این تصور را هم نداشت که مثلا به دبی برود برای تفریح!
4- اگر الان یک مسافرت ساده برای قشر فرهنگی یک رویا و آرزوشده، در قبل از انقلاب موسسات گردشگری تور 3 ماهه دور دنیا گذاشته بودند مخصوص فرهنگیان و معلم ها! (این یکی رو دیگه اصلا باور نمی کنی!) اما قشر فرهنگی و معلم، از اقشار د ارای احترام و عزت، دارای درامد خوب و مکفی و خلاصه مورد احترام و توجه ملت بودند که کاملا هم حق انتخاب برای خرید داشتند ...
5- پروژه های عمرانی ابتدا تامین مالی کامل می شد و بعد کلنگ می خورد و سر زمان مقرر هم تکمیل و آماده بهره برداری می شد، ایران در 15 سال اخر قبل از انقلاب، رشد اقتصادی میانگین 8 درصد را تجربه کرد، رشدی که کمتر کشوری به گرد آن هم می رسید، بسیاری از پروژه های عمرانی بعد از انقلاب، مثل همین بزرگراه آزادگان، دریاچه خلیج فارس، نیروگاه اتمی بوشهر، ... در قبل از انقلاب طرح آن آماده شده و یا حتی شروع شده بود و همه آنها مقرر بود که تا قبل از سال 60 تکمیل و بهره برداری شود.
6- مترو تهران از همان پروژه هایی بود که تمام طرح های مطالعاتی و نقشه ها و .. آماده شده و قرار بود ظرف 3 سال ساخته و تکمیل و بهره شود، طرحی که هنوز که هنوزه در حال ساخت است.
7- پول ایران از 16 ارز معتبر بین المللی و دارای اعتبار بالا بوده و بانک مرکزی ایران خود به تنهایی از بانکهای وام دهنده و معتبر جهانی محسوب می شد.
8- ایران ایر، هواپیمایی ملی ایران، از معتبرترین، ایمنترین و بهترین خطوط هواپیمایی دنیا بوده و هیچ کشوری حتی تصور تحریم هواپیماهای ایران را نمی توانست در سر داشته باشد و برعکس، تمام شرکتهای دنیا در فروش و سرویس به ایران ایر با یکدیگر رقابت سنگین داشتند.
...
آیا واقعاً نیازی به مقایسه وضعیت گذشته با حال هست؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر