طی چند روز گذشته مقامات و مسئولین کشوری و حتی فعالین فضای مجازی سعی کردند دلایل اصلی اعتراضات را از منظر خود تبعیین کنند، اما شاید این مورد نیاز به زمان و بررسی بسیار بیشتر دارد. اما از منظر اینجانب:
1- فساد لجام گسیخته و فراگیر در هر سه قوه، پاسخگو نبودن نهادهای انتصابی
2- پاسخ گو نبودن شخص رهبری، رفتارهای خودسر سپاه و عدم پاسخگویی به مردم
3- فشارهای غیر ضرور بر مردم مثل کنترل پوشش و حجاب اجباری و گشت ارشاد
4- تفتیش عقاید و مذهب عامه ملت توسط حکومت
5- عدم آزادی بیان و اندیشه
6- سیاست خارجی تهاجمی و دخالت در امور سایر کشور ها و خرج کردن بودجه لاغر و نحیف کشور در کشورهای دیگر
7- رانت ثروت و قدرت نهادهای زیر مجموعه رهبری
8- تخصیص بودجه هنگفت به نهادهایی که هیچ فایده و سودی برای کشور ندارند
9-دشمن تراشی های موهوم و پرداخت هزینه مالی و حیثیتی برای این دشمن تراشیها
10-عدم شفافیت مالی شخص رهبری و نهادهای زیر مجموعه ایشان، سران سه قوه و سایر مسئولین رده بالای کشوری و بالطبع سایر مسئولین و پرسنل بهره بردار از بودجه بیت المال
11- تبعیض بین اقلیتهای قومی و نژادی و مذهبی به طور سازمان یافته
12- نقض فاحش و سراسری حقوق بشر توسط حکومت
...
همه و همه در ایجاد نارضایتی سراسری مردم در طی 40 سال گذشته نقش داشته اند، آیا واقعاً برای این موارد که هر کدام به تنهایی قادر به سقوط یک حکومت است، می توان راه حل و راه نجات یافت؟ آیا مردم سعی نکردند که تمام راه های اصلاح امور را در طی 40 سال گذشته بیازمایند؟ آیا تغییر حکومت به کل و از اساس تنها راه نجات مملکت است؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر