از صدام تا
قذافی، از بن علی تا علی عبدالله، همه دیکتاتورهای منطقه یکی بعد از دیگران در حال
سرنگون شدن هستند، اما همه آنها چه قبل از سرنگونی و چه بعد از آن، مشترکاتی
داشتند:
1-
دیکتاتورها
اکثریت مطلق ملت را طرفدار و حتی عاشق خود می دانند و مخالفین خود را عده ای خائن
به مملکت و در اقلیت کامل تصور می کنند.
2-
دیکتاتورها هر
گونه صدای اعتراضی را به بیرون از کشور، عموما هم آمریکا و انگلیس و اسراییل نسبت
می دهند!
3-
دیکتاتور صدای ملت خود را نمی شوند، یا وقتی می
شنوند که دیگر دیر شده است.
4-
دیکتاتورها هیچ
علاقه ای به پاسخگویی به ملت ندارند، عموما بسیار کم مصاحبه می کنند یا اصلا با
خبرنگاران مصاحبه نمی کنند.
5-
دیکتاتورها خود
را منجی کشور می دانند، اما در عمل، آنها فقط نابود کننده کشور هستند.
6-
دیکتاتور های
منطقه، دشمنی خاصی با آمریکا دارند. شعار مرگ بر آمریکا یک استراتژی راهبردی برای
حکومت آنهاست.
7-
دیکتاتورها در
کشور خود بسیار منفور هستند، مردم از هر فرصتی برای بیان اعتراض خود بر علیه
دیکتاتور استفاده می کنند و شعار "مرگ بر دیکتاتور" خواسته عامه ملت
است.
8-
دیکتاتورها حفظ
حکومت خود را از اوجب واجبات می دانند و لذا مصلحتهای حکومتی خود را بر هر گونه
منافع ملی ترجیح می دهند.
...
راستی دیکتاتور بعدی که در منطقه سقوط
خواهد کرد کیست؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر