بیش از
یک سوم جمعیت کشور زیر خط فقر مطلق، یک چهارم در "بدمسکنی" یا "حاشیه نشینی"، چهل میلیون نفر نان خور (بخور و نمیر) دولت، نیمی
از جمعیت بدون مشارکت اقتصادی، و شمار زیادی از کودک و نوجوان بازمانده از تحصیل
در خیابان‌ها رها هستند. هزاران کودک روزانه به زباله گردی مشغولند و ۱۵۰ هزار معتاد در کوچه‌ها و خیابان‌ها می‌خوابند. درآمد سرانه ایرانیان
در سال ۱۳۹۵ حدود پنج
هزار دلار بوده و روندها حاکی از کاهش آن در سال‌های آینده است.
در چنین
شرایطی، رهبران ایران همچنان بر طبق اقتصاد مقاومتی، مبارزه با آمریکا، مبارزه با
عربستان، حضور در عراق و یمن و سوریه و البته حفظ برنامه موشکی دارند و مسائلی
همچون حقوق بشر نیز هر روز بدتر از قبل می شود. با ادامه وضعیت فعلی، حتی
امید به بهبود اوضاع، یک خواب و خیال خام است که بعید است حتی آن پیرمرد ساده دل
روستایی در حال خواب نیمروزی، اعتقاد و باوری به آن داشته باشند.
آیا ضربه
ای که رهبر ایران به همراه سپاه و جمعی شیخ و ملا به این کشور زده اند، در طول
تاریخ هیچ نیرو و کشور متخاصم خارجی
توانسته اند بر این کشور وارد کنند؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر