ظلم، فساد و تبعیض، شاخصه های اصلی نظام مقدس!

مولوی عبدالحمید در نامه ای به آیت الله علی سیستانی از وضعیت سنی ها در ایران گلایه کرده و از وی خواسته است که برای بهبود وضعیتشان نزد مقامات جمهوری اسلامی وساطت کند.
وی در نامه خود از " تبعیض شدید" علیه جامعه سنی ها در ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی گلایه کرده و از "کمبود آزادی‌های مذهبی"، "عدم به کارگیری شایستگان اهل‌سنت در مدیریت‌های کلان" و "عدم تعادل نسبی بین شیعه و سنی در مناطق سنی‌نشین" یاد میکند. وی همچنین از بهانه جویی مسؤولان ایرانی در عدم برآورده ساختن مطالبات اهل سنت به جهت اعتراض مراجع قم یاد کرده و از آیت الله سیستانی میخواهد که از نفوذ فراگیر خود در بین شیعیان استفاده کرده و موانع برآورده ساختن این مطالبات را بزداید.
راستی چرا این روحانی سرشناس سنی در ایران بجای درخواست از شخص رهبر، از روحانی شیعه بیرون از مرزهای ایران چنین درخواستی کرده است؟ آیا او از پیگیری درخواستهای حداقلی و به حق خود نا امید شده؟ آیا او بر این تفکر است که از روحانیون شیعه ساکن قم نیز کاری بر نمی آید؟ یا اینکه وی نفوذ کلام آیت الله سیستانی را از هر روحانی داخل مرزهای ایران بیشتر می دانسته؟
چرا در ظلم و تبعیض در سرزمین تحت حکومت ملایان شیعه فراگیر شده، به گونه ای که حتی برادران مسلمان سنی نیز جان به لب شده اند؟!َ