اعتراف آن هم مقابل دوربین صدا و سیما؟! مگه داریم، مگه میشه؟

پخش اعترافات تلویزیونی دختران ایستاگرامی چنان به ضد خود بدل شد و موضوع خشم عام و خاص شد که حتی برخی از مسئولان آنرا موجب بی آبرویی نظام خواندند. بسیاری پرسیدند چرا پرونده های جرایم سنگینی نظیر اسید پاشی های خیابانی، تجاوزهای سعید طوسی، شکنجه های قاضی مرتصوی و فساد و اختلاس های میلیاردی یا با بی توجهی و بی اعتنایی و سکوت برگزار می شود یا در پرده ابهام قرار می گیرد، حال آن که بی حجابی دختران خیابان انقلاب یا رقص دختران رقصنده در اینستاگرام چنان جرمی با مجازات های سنگین تلقی می شود که اعتراف گیری اجباری و پخش آن را لابد برای "عبرت دیگران" ناگزیر کرده است؟
آیا صنعت اعتراف گیری تلویزیونی در جمهوری اسلامی به پایان کار خود نزدیک شده؟ یا باید همچنان شاهد نمایش و شوهای بیشتری باشیم؟!