در پست چند روز قبل در خصوص ماهیت علمی علوم اسلامی بحث شد. اینکه علوم تجربی ماهیتی "تجربی" داشته و امکان اینکه چنین علومی را با دین درآمیزیم ممکن نیست، مگر آنکه صرفاً واژه اسلامی را به نام علومی مثل روانشناسی، زیست شناسی، فلسفه و ... بیافزاییم!
اما برپایی یک حکومت چه ابزار و لوازمی نیاز دارد؟ حکومت ماهیتی تجربی و علمی دارد یا دینی؟ ایا وحی به تنهایی می تواند زمینه ساز حکومت افرادی شود که خود دسترسی مستقیم به وحی ندارند؟!
آیا در طول تاریخ، حتی در زمان ائمه معصوم شیعه، هرگز یک حکومت دینی مورد حمایت مردم و البته پایدار و موقف تشکیل شده است؟ در نبود چنین تجربه ای، آیا می توان امیدوار بود که حکومتی تمام اصول علمی و ثابت شده را کنار گذاشته و صرفا با تکیه بر اسناد دینی و نقل اسلامی، تشکیل شه و منشع خیر و برکت و تولید رفاه و خیر برای عامه مردم شود؟!
نمونه حکومتی 40 ساله نظام جمهوری اسلامی بهترین الگوست برای پاسخگویی به این سوال!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر