شرایط سوال و جواب از صاحبان قدرت سیاسی چگونه است؟
پاسخگویی عالی مقامان، مسئولین و دارندگان قدرت سیاسی، باید این شرایط را داشته باشد، در غیر این صورت پاسخ احتمالی آنها فاقد ارزش برای عامه مردم فرض می شود:
1- سوال و پاسخ نباید شخصی باشد، شخصی که سوال یا تقاضای خصوصی دارد، یک سوال از طرف جامعه محسوب نشده و تقاضاهای شخصی و خصوصی موضوع این بحث نیست.
2- سوال و پاسخ باید به طور عام و شفاف و عمومی مطرح شود. همه آحاد جامعه باید سوال را ببینند و قادر باشند در مورد سوال نظر بدهند، خبرنگار یا هر سوال کننده ای حق ندارد سوالات عمومی و از طرف جامعه را شخصاً و خصوصی مطرح کند. مگر آنکه خود مقام و مسئولیتی داشته باشد. به طور مثال یک نماینده مجلس بنا به حوضه مسئولیت خود می تواند و حق دارد از یک وزیر در یک کمیسیون یا فضای خاص سوال بپرسد، این سوالات می تواند در هر زمینه ای باشد و سوال و جواب الزاماً نیازی به انتشار ندارد. اما یک خبرنگار یا یک نفر از عامه مردم، یک فعال سیاسی یا اجتماعی یا رسانه ای یا ... سوالات را به طور عام و از طرف و زبان منتشر می کند.
3-سوال کننده الزاماً نباید نمایندگی جامعه را داشته باشد، اما باید خود عضوی از جامعه سوال کننده باشد. یک خبرنگار یا فعال سیاسی نیازی نیست که در یک انتخابات شرکت کند و برنده شود تا به نمایندگی از مردم حق سوال از صاحبان قدرت را داشته باشد. اما خود باید عضوی از جامعه باشد. بنابراین یک افغان یا یک عراقی نمی توند و این حق را ندارد که از طرف ایرانیان یا از زبان ایرانیان سوال از مقامات ایرانی مطرح کند.
4- سوال کننده باید حق پرسش و به چالش کشیدن پاسخ های احتمالی پاسخ دهنده را داشته باشد. به طور مثال اگر از یک مقام سیاسی شود که "حقوق شما چقدر است؟" و پاسخ بشنود که مثالا "ماهی 10 میلیون تومان" قرار نیست که سوال کننده کف بزند و هورا بکشد که به به، آن مقام سیاسی پاسخ داد و حالا همه برویم به خانه خود! بلکه خبرنگار یا سوال کننده احتمالی حق دارد که بپرسد: "پس داراییهای میلیاردی شما از کجا تهیه شده؟" یا اینکه: "هزینه گمپین انتخاباتی شما که هزاران برابر حقوق شماست از کجا تهیه شده؟ آیا شما وامدار کسی هستید؟" و ... خلاصه سوال و پاسخ تا اقناع کامل سوال کننده و البته افکار عمومی می تواند ادامه داشته باشد و در نهایت این افکار عمومی هستند که قضاوت نهایی خواهند کرد.
5- در کشورهای دیکتاتوری که ممکن است خطری سوال کننده را از بابت سوالاتش مطرح کند، مانند کشورهایی که سوال ممکن است به توهین به سوال شونده تفسیر شود، سوال میتواند به صورت سرگشاده منتشر شود. در این شرایط سوال کننده نام مخاطب را نوشته و سپس آن را در روزنامه یا رسانه های عمومی یا فضای مجازی منتشر می کند. در این شرایط هم خود سوال کننده، هم اطرافیان یا دستگاه های ذی ربط و هم طرفداران سوال شونده می توانند به سوالات پاسخ دهند تا افکار عمومی نسبت به سوالات قانع شوند.
از باب مثال تا کنون ده ها نامه سرگشاده از طرف آقایان مرحوم هاشمی رفسنجانی، احمدی نژاد، کروبی، محمد نوریزاد، ... خطاب به رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت آیت الله خامنه ای منتشر شده که البته معظم له حداقل تا کنون صلاح ندیده اند که به هیچ کدام از آنها پاسخ دهند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر