آخه تا کی؟!

نتیجه 40 سال حکومت انقلابی کشوری است که در فقر و فساد و تبعیض دست و پا می‌زند و بحران‌های زیست‌محیطی و اجتماعی و سیاست‌های جنگ‌افروزانه منطقه‌ای آن، مرز هشدار را رد کرده است. ملت ایران امروز احتمالا یکی از بدترین دوران تاریخ خود را سپری می کنند و از بسیاری از حقوق اولیه وبدیهی همنوعان خود در سایر کشورها بی بهره هستند. رهبر فرزانه و انقلابی همچون هر دیکتاتور دیگری در طول تاریخ، در جایگاه نزدیک به خداوند نشسته و با بصیرتی مثال زدنی کشور را رو به قهقهراء هدایت می کند. ملت نیز همچون گذشته پیرو این رهبر فرزانه خود بوده و او را حمایت می کنند.
ملت ایران تا کی می توانند این وضع را تحمل کنند؟ آیا هیچ سقف زمانی برای تحریمها و بحرانهای زیست محیطی و مشکلات اقتصادی و نابودی مشاغل در کشور وجود دارد؟ یا چون حاکمان ایران از آمریکا می ترسند و به قول سردار جعفری که فرمودند: "... اگر آمریکا در ایران حضور داشت عمر نظام به اینجا نمی رسید!" (نقل به مضموم) فقط به دلیل طولانی شدن عمر نظام است که با آمریکا دشمنی می کنند این همه هزینه برای کشور می ترشاند؟
تکرار سوال: آیا هیچ سقف زمانی برای تحریمها وشرایط سخت فعلی وجود دارد؟! تا کی؟!