چند روز قبل سوالی مطرح شد با این مضمون که این قوانین متعلق به کدام کشور است:
1-دولت موظف به تامین ساختمانهایی تحت عنوان مسکن موقت برای زوجهای جوان برای سه سال اول ازدواجشان است.
2- در صورت عدم اشتغال زن و شوهر تا دو سال اول ازدواج به طور ماهیانه کمک هزینه از دولت دریافت کنند.
3- سازمانهای دولتی و عمومی و شهرداری ها با ساختمانها و فضاهای در اختیار خود موظف به تامین سالن یا محل مناسب برای مراسم ازدواج جوانان هستند.
خیلی از دوستان توانستند حدس بزنند، اما پاسخ به طور روشن این است که این قوانین تحت عنوان "قانون تسهیل ازدواج جوانان" مصوب 1384 مجلس شورای اسلامی نظام جمهوری اسلامی ایران است!
اینکه چرا این قوانین به طور مطلق اجرای نمی شود، چرا از عدم اجرای این قوانین هیچ کس حساسیت نشان نمی دهد؟ چرا هیچ وزیری تذکر نمی گیرد؟ چرا هیچ نماینده مجلس و هیچ نهاد نظارتی دیگری انجام وظیفه نمی کنند و چرا دولت در بودجه خود برای اجرای این قوانین هیچ بودجه ای در نظر نمی گیرد و در عوض میلیاردها تومان بودجه به سایر ارگانها و نهادهای ایدولوژیک و مذهبی تخصیص می یابد، سوالاتی است که تا این لحظه از طرف تمام ارگانهای حکومتی کشور بی پاسخ مانده است!
ظاهراً قانون اگر در جهت سخت گیری و فشار و سرکوب باشد، البته قانون است و لازم الاجرا، اما اگر جزیی از وظایف حکومت در قبال مردم باشد، البته که می توان نادیده اش گرفت...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر